Het "Chinees restaurantsyndroom" werd voor het eerst genoemd in 1986 in een ingezonden brief van Dr. Robert Ho Man Kwok in het New England Journal of Medicine. Dr. Kwok rapporteerde hoofdpijn, hartkloppingen en een verdoofd gevoel in zijn nek na het eten in Chinese restaurants. Hij speculeerde over mogelijke oorzaken van deze symptomen en stuitte onder andere op de smaakversterker glutamaat. Zijn ingezonden brief werd afgedrukt onder de titel "Chinees restaurantsyndroom". Andere artsen schreven vervolgens naar het tijdschrift en beschreven soortgelijke symptomen na het eten van Chinees eten. Korte tijd later berichtte de New York Times over een nieuw ontdekte ziekte met de naam "Chinees restaurantsyndroom", die verband zou houden met glutamaat - en de mythe was geboren.
Wat is glutamaat eigenlijk?
Glutamaat, ook bekend als MSG of mononatriumglutamaat, is een zout van glutaminezuur dat van nature voorkomt in het menselijk lichaam. Het wordt gebruikt als smaakversterker in gerechten in de vorm van een wit, geurloos poeder. Glutamaat is verantwoordelijk voor de beruchte umami smaak. Umami betekent "hartig" en staat ook bekend als de vijfde smaak. Het geeft voedsel een hartige, hartige noot en voegt smaak toe.
Glutamaat in voedsel
Glutamaat is echter niet alleen als poeder verkrijgbaar in de supermarkt. Het komt ook voor in voedsel: Tomaten, champignons, pinda's en sojasaus zijn slechts enkele voedingsmiddelen die van nature glutamaat bevatten en daarom zo'n kenmerkende smaak hebben.
Welk effect heeft glutamaat?
Nadat het zogenaamde "Chinees restaurantsyndroom" bekend was geworden, zijn er een aantal onderzoeken naar gedaan, die helaas allesbehalve wetenschappelijk waren: of de deelnemers aan de onderzoeken werd rechtstreeks gevraagd of ze last hadden van het "Chinees restaurantsyndroom", of ze wisten al dat ze glutamaat zouden eten voordat ze het binnenkregen en ontwikkelden als gevolg daarvan overeenkomstige symptomen. Helaas heeft het feit dat geen van deze studies echt iets met wetenschap te maken had, de oprichting van het "Chinees restaurantsyndroom" helemaal niet geholpen. Er zijn al lang wetenschappelijke onderzoeken die bewijzen dat glutamaat onschadelijk is. Er zijn ook geen goed uitgevoerde onderzoeken die een effect van glutamaat kunnen aantonen. Het feit dat het poeder iets te maken zou hebben met gewichtstoename kan ook worden toegeschreven aan het feit dat glutamaat een smaakversterker is. Deze stoffen zorgen ervoor dat voedsel beter smaakt, waardoor we het risico lopen er te veel van te eten. Misschien verklaart dit ook de symptomen die Dr. Kwok beschrijft, zoals buikpijn en misselijkheid. Toch blijft de mythe rond het "Chinees restaurantsyndroom" bestaan.
Glutamaat, dat soms wordt gebruikt in de Chinese keuken, is dezelfde smaakversterker als in Duitse aardappelchips of diepvriespizza's. Zelfs de smaakmaker Maggi bevat glutamaat. Zelfs de smaakmaker Maggi bevat glutamaat.
Smaakversterker E621
We kunnen dus concluderen: Smaakversterkers hebben geen culturele achtergrond en kunnen niet aan één bepaalde keuken worden toegewezen. Het glutamaatgehalte in Chinees eten is niet gezonder of ongezonder dan het glutamaatgehalte in Duits eten. En als je glutamaat wilt vermijden, moet je de ingrediënten van alle voedingsmiddelen controleren en letten op de toevoeging van E621.
Als je de voorkeur geeft aan chips zonder glutamaat, moet je een kijkje nemen in onze winkel. De linzenchips en de tortillachips met spinazie zijn ook overtuigend zonder de smaakversterker.